Ooit gesproken zonder woorden te gebruiken? Weet je hoe dat kan? jij kan het ik kan het, Dat kan namelijk door te schrijven, Je leert het op de basisschool en je blijft het de rest van je leven doen. Eenmaal een zin gezegd zal het maar een kwestie van tijd zijn tot de woorden een voor een verleden tijd worden. Dat wat zwart op wit staat zal altijd herhaald kunnen worden. Heb jij ooit een dagboek gehad? “ik wel” Als dat boek dan open ging vlogen mijn gedachten daar in. Zodat ik kon praten zonder dat ik het hoefde te zeggen. En zonder dat iemand het kon horen. Slot er op en verstoppen. Zodat niemand het zal vinden of lezen. Sommige mensen vinden schrijven niks. Het duurt te lang of ze kunnen simpelweg niet iets bedenken. Zonder dat we het door hebben is schrijven eigelijk onze beste vriend.
Als woorden genoeg waren zouden we niet schrijven. Het doet er niet toe wat je schrijft, of het nou realistisch is of niet. Het is altijd honderd procent van jou. Niet van je familie niet van je vrienden alleen van jou. We zullen dat huiswerk toch echt moeten maken. Maar ook is schrijven er als je de persoon waar je het meest van houdt een mooie verjaardag kaart wil schrijven. Misschien zit je op de middelbare school of werk je al. Schrijven zal je herinneren welke boodschappen je morgen nog moest halen. Eiren, yoghurt en wat was het nou... hier kijk kaas. Als je kind ooit geboren word zul je het een naam moeten geven. Dat kan alleen door het zwart op wit te zetten.
Mocht je ooit een slechte dag hebben, dan heb ik allen maar een advies. Schrijf iets. Het maakt niet uit wat je schrijft laat het zo groot of juist zo klein zijn als je wilt. Hou het voor jezelf of deel het met de wereld. Laat de roze olifanten dansen of schrijf over je favoriete tante. Maak een eigen boek van herinneringen. Zodat als je op het punt komt dat het lijkt alsof alle kleuren uit de wereld zijn verdwenen. Je kunt zien dat ze niet verdwenen zijn. Dat je alleen maar heel even kleurenblind bent geweest.
Aan het einde van je leven als je oud bent en je geheugen je in de steek dreigt te laten. Kun je zoveel foto’s hebben als je wil maar "wie was dat meisje daar links van me ook alweer, wie was dat nou die aardige of juist die irritante” “Oo..., daar staat een naam geschreven dat was ik, maar dat meisje recht is dat Lisa? Ja kijk het staat daar. Ik weet nog dat we samen op kamp gingen.Toen de tijd schreef ik alles op in mijn dagboek. Daar zou alles in moeten staan. Dat ligt in de kast. Mijn verleden ligt daar in de kast. Schrijven is voor mij leren, herinneren en fantasie. Zo hoop ik mijn verleden later te kunnen herbeleven. En jij?
Reactie plaatsen
Reacties